Pedagog

Dzisiaj ważne porady dla rodziców, którzy odczuwają skutki nauczania zdalnego swoich dzieci:

10-strategii-dla-wypalonych-rodzicow.pdf

Poradnik dla dzieci i młodzieży "Z psychiatrią na TY!”

Z inicjatywy Rzecznika Praw Pacjenta został utworzony poradnik dla dzieci
i młodzieży, a także rodziców i opiekunów o zdrowiu psychicznym.
Poradnik „Z psychiatrią na Ty!” jest realizowany w ramach porozumienia naukowego zawartego pomiędzy Rzecznikiem Praw Pacjenta a Uniwersytetem Jagiellońskim w Krakowie. Zaproszenie do współpracy nad realizacją tego projektu edukacyjnego przyjęły także Stowarzyszenie Sędziów Rodzinnych w Polsce oraz Nastoletni Azyl. Autorami pytań są pacjenci oddziałów psychiatrii w całej Polsce. Pytania dotyczą wszelkich kwestii związanych z leczeniem, organizacją opieki czy uwarunkowaniami zaburzeń psychicznych.

Poradnik dostępny jest pod linkiem:

https://www.gov.pl/web/rpp/z-psychiatria-na-ty

Poradnik będzie stopniowo rozszerzany o kolejne pytania i odpowiedzi. Będzie dostępny online na stronie internetowej Rzecznika Praw Pacjenta. Zaletą poradnika jest fakt, iż odpowiedzi na pytania przygotowują osoby, które na co dzień pracują z młodymi pacjentami.

ZAMIAST KLAPSÓW JAK Z SZACUNKIEM I MIŁOŚCIĄ WYZNACZAĆ DZIECKU GRANICE

https://www.sp24.lublin.eu/images/Dokumenty/zamiast_klapsow.pdf

Informacje dla uczniów

Szkodliwe treści w Internecie. Nie akceptuję, reaguję!

https://www.gov.pl/web/niezagubdzieckawsieci/szkodliwe-tresci-w-internecie-nie-akceptuje-reaguje2

Czym są patotreści? Dlaczego dzieci je oglądają? Jak ochronić dziecko, gdy zabłądzi w ciemniejsze strony Internetu?

Zapraszam po cenne informacje na stronę

gov.pl

https://www.gov.pl/web/badz-z-innej-bajki/patostreamy?fbclid=IwAR1dqOn4oOL0vdBsah2VjC5V4uKDUUyobwsXipHQgJjimMl4wAdwK94Tq_M

SPOSOBY NA PROKRASTYNACJĘ I ORGANIZACJĘ DNIA
W CZASIE NAUKI ZDALNEJ.

Drogi Uczniu, nauka zdalna to czas, kiedy być może po raz pierwszy na taką skalę stałeś się samodzielny i odpowiedzialny za swoją edukację. Dotychczas po przekroczeniu drzwi szkoły dalsze kroki wyznaczały: plan lekcji, przygotowany przez nauczyciela konspekt zajęć, a przede wszystkim czuwający nad procesem nauki nauczyciel. I choć plan zajęć nadal obowiązuje, a nauczyciel czuwa nad realizacją powierzonych zadań, to o tym jak, kiedy i gdzie będą one realizowane, w dużo większym stopniu niż dotychczas decydujesz sam. Ma to zalety ale też wady. Bo to Ty decydujesz jak wygląda Twój dzień, kiedy pracujesz a kiedy odpoczywasz i to Ty walczysz z prokrastynacją.

Prokrastynacja

To nic innego jak „zwlekanie”.

▪ Niektórzy wolą zrobić dziś to co mają zadane na jutro, a inni zwlekają do ostatniej chwili i nic w tym złego jeśli ostatecznie realizują zadanie na czas.

▪ Czasami jednak zwlekanie z wykonaniem zadań prowadzi do nagromadzenia się „rzeczy do zrobienia”, termin oddania prac zbliża się a lista zadań wydłuża. Taka presja czasu powoduje stres. A stres nie sprzyja rozwiązywaniu problemów.

▪ Jak więc uniknąć tego stresu i niepotrzebnych zaległości?

TECHNIKI ZWALCZANIA PROKRASTYNACJI
czyli sposoby na zwlekanie

TECHNIKA SŁONIA

Jak zjeść słonia? Kawałek po kawałku, przecież nie zjesz go w całości.

A więc krok po kroku:

▪ Podziel go na konkretne dania. A w odniesieniu do naszej pracy- na etapy. Rozłóż w czasie to co masz do zrobienia, nie oszukuj się, że zrobisz wszystko na raz.

▪ Przygotuj sztućce. Narzędzia służące do pracy muszą być sprawne. Nie ma nic gorszego niż zawieszający się komputer, zagubiona książka, której akurat potrzebujesz, czy brak potrzebnych plików.

▪ Nie jedz dwóch słoni na raz. Co za dużo to niezdrowo. Nie bierz sobie na głowę dwóch potężnych tematów. Jeśli masz dużo zaległości, pamiętaj lepiej oddać jedną pracę teraz a inne później, niż żadnej w terminie (na zasadzie wszystkie zacząłem ale żadnej nie skończyłem).

▪ Podziel się swoim słoniem. Mamy tendencję do traktowania naszych problemów jako czegoś wstydliwego. No bo to wstyd, że się z czymś spóźniliśmy… Trudno, stało się, teraz poproś kogoś o pomoc. Najlepiej kogoś kto jest w stanie realnie ci pomóc.

▪ Nie odkładaj jedzenia na jutro. Jutro będzie czekała na ciebie podwójna porcja. Taka psychiczna presja odbierze ci całkowicie chęć działania.

▪ Nie przeceniaj swoich możliwości. Nie rzucaj się nagle na wszystkie zadania dodatkowe. Zacznij od tego co zrobić musisz i zrób to adekwatnie do swoich możliwości. Fajnie, że koledzy robią prezentacje w PowerPoint, ale może ty tym razem przygotuj standardowy referat w Word. Będzie szybciej, zaoszczędzisz czas na nadrobienie innych zaległości.

▪ Zacznij od najpaskudniejszego kawałka słonia. Jeśli przełkniesz to czego najbardziej się obawiasz, cała reszta pójdzie już z górki. Czyli zacznij od tego co wydaje ci się „najgorsze”.

TECHNIKA POMODORO

Technika ta skupia się na dwóch aspektach- rozpoczęciu i zakończeniu. Wielu
z nas nie zaczyna robić rzeczy, bo nawet nie wie, kiedy będzie ich koniec i jak on będzie wyglądał. Istotą tej techniki jest to aby nie myśleć o końcu zadania, nie stawiać sobie celów a po prostu przystąpić do realizacji zadania.

A więc krok po kroku:

▪ Wybierz jedną rzecz nad którą będziesz pracować.

▪ Najlepiej ją zapisz. To wzmacnia motywację do jej wykonania.

▪ Ustaw stoper na 25 minut. Twoim celem jest teraz to 25 minut, a nie finał zadania. Nie ważne ile zrobisz i co.

▪ Wyeliminuj wszystkie rozpraszacze. Wyłącz telefon , internet (jeśli akurat
z niego nie korzystasz), odetnij się od osób, które mogą ci przeszkadzać. Jeśli ktoś jednak zakłóci ci pracę, zapisz to na kartce, wrócisz do tego później.

▪ Pracuj 25 minut nad jedną rzeczą i zrób sobie po tym 5 minut przerwy. W tym czasie możesz skupić się na tym co ci przerwało pracę. Np. jeśli to był sms, to teraz jest czas aby odpisać.

▪ Jeśli powtórzysz ten proces cztery razy, co zajmie ci 120 minut, z czego 100 minut przepracujesz, na pewno będziesz widział efekty a nie powinieneś czuć większego zmęczenia.

▪ A na koniec nagroda- przez godzinę robisz co tylko chcesz.

Cenna wskazówka ! Jeśli 25 minut wydaje ci się zbyt długim odcinkiem czasu, zacznij od pracy w etapach np. 15- minutowych. Lepiej przepracować sumiennie 15 minut, w pełnym skupieniu i bez rozpraszaczy, niż pracować przez godzinę jedząc obiad, odpisując na smsy i w rezultacie trzymając w ręku ciągle czystą, niezapisaną kartkę.

TECHNIKA AFRYKAŃSKA

▪ Odkładanie rzeczy na później sprawia, że czujemy się źle. Często wraz
z prokrastynacją towarzyszy nam apatia, niechęć, znudzenie, bardzo zły nastrój. Jeśli dodamy do tego lęk połączony z naszymi niezrealizowanymi ambicjami- mamy naprawdę spory „supeł w naszej głowie”. Technika afrykańska to przecięcie tego supła. Jak? Przez aktywność fizyczną.

▪ Rezultatem prokrastynacji, który pogłębia nasze odkładanie, jest właśnie to uczucie niemocy, paraliżu, apatii i lęku. Każdy z tych rezultatów odchodzi
w momencie, gdy nasze ciało generuje hormony związane z wysiłkiem fizycznym, aktywnością dopaminy i endorfin. Co więcej, aktywne ciało, to sposób na bardzo skupiony umysł, świeży, zasilony nową energią, gotowy do skupienia się.

▪ A więc, spędź przerwę od pracy aktywnie. Wyjdź na dwór, na spacer, poćwicz na świeżym powietrzu. Nie rezygnuj z aktywności tylko dlatego, że wydaje ci się, że nie masz na to czasu.

ORGANIZACJA DNIA/PRACY
czyli jak już wstałem z miejsca to co dalej…

▪ Techniki na radzenie sobie z prokrastynacją są ściśle związane z organizacją naszej pracy w ogóle. Bo nie wystarczy zwalczyć prokrastynację i zabrać się za pracę, ale aby była ona efektywna, warto pamiętać o zasadach, które nam uporządkują działania i sprawią, że będą one bardziej skuteczne.

ORGANIZACJA NAUKI W DOMU

▪ Przygotuj stałe miejsce pracy. Skuteczna nauka wymaga stałego miejsca pracy. Zadbaj, aby miejsce to było uporządkowane, przewietrzone i dobrze oświetlone. Ważne aby było ci wygodnie, za małe biurko, niewygodne krzesło może znacznie utrudnić pracę a i zniechęcić do niej.

▪ Zapewnij ciszę i spokój. Omówiliśmy to już przy okazji „Techniki Pomodoro”. Jednak nawet jeśli nie masz problemów ze zwlekaniem to czynniki rozpraszające oddziałują na ciebie w takim samym stopniu. Wyłącz telewizor, radio, telefon. Pamiętaj, że korzystanie z tych urządzeń może być np. nagrodą za ciężką pracę.

▪ Pamiętaj o przerwach. Dobierz czas przerwy do swoich potrzeb. Jednak nie mogą one być zbyt długie. Zbyt długa przerwa zwiększa szanse na to, że nie wrócisz już do pracy. Ogranicz się do 5-15 minut. Rób przerwy po większej partii materiału lub po wykonaniu ćwiczeń z danego przedmiotu. Chyba, że pracujesz z wykorzystaniem „Techniki Pomodoro”, wtedy trzymasz się kroków omówionych wcześniej.

▪ Stwórz plan. Plan jest bardzo ważny, aby nie pogubić się w realizacji zadań do wykonania. Skreślanie zadań z listy po ich wykonaniu jest bardzo dobrym motywatorem do podejmowania kolejnych. Przetestowałam, działa ;-)

Metoda organizacji „KWADRAT PRIORYTETÓW”

▪ Zdradzę Ci teraz moją ulubioną metodę organizacji pracy. Jest to „Kwadrat priorytetów”. Pozwala on na rozpisanie zadań do wykonania z podziałem na cztery kategorie:

1. Zadania ważne i pilne .

2. Zadania mniej ważne ale pilne.

3. Zadania ważne ale mniej pilne.

4. Zadania mniej ważne i mniej pilne.

Realizujemy zadania w takiej właśnie kolejności- od 1 do 4.

1. Ważne i pilne - To te zadania, które musisz zrobić na jutro lub nawet dzisiaj, ewentualnie na za kilka dni ale ich zrobienie wymaga czasu i musisz zacząć odpowiednio wcześnie. - Są one ważne ponieważ ich niewykonanie na czas będzie miało negatywny skutek np. zła ocena.

2. Mniej ważne ale pilne. - To te zadania, których termin wykonania jest bliski ale… - Konsekwencje ich niewykonania nie są aż tak znaczące lub są to np. jakieś aktywności dodatkowe, dla chętnych itp..

3. Ważne ale mniej pilne. - To te zadania, które musisz zrobić ale… - Masz na nie dużo czasu, np. termin mija za kilka dni/tygodni.

4. Mniej ważne i mniej pilne. - To te zadania, które robisz w ostatniej kolejności, jak już zrealizujesz wszystkie ważniejsze i pilniejsze. - Są to zadania, których niewykonanie nie grozi negatywnymi konsekwencjami. Zazwyczaj są to cele, które wyznaczamy sobie sami.

PRZYKŁAD:

1. Ważne i pilne. - Uczę się dzisiaj na poprawkę sprawdzianu z matematyki, którą mam jutro. Muszę to zaliczyć bo dostałam jedynkę.

2. Mniej ważne ale pilne. - Mam też jutro kartkówkę z biologii. Uważałam na lekcjach, raczej nie będzie problemu, więc zacznę uczyć się dopiero jak przygotuję się na poprawkę z matematyki. Ale koniecznie muszę zajrzeć do tego jeszcze dzisiaj. - Jutro mija też termin oddania prac dla chętnych z plastyki. Zrobię to jak uporam się z matematyką i biologią (jeśli starczy mi czasu, jeśli nie to trudno).

3. Ważne ale mniej pilne. - Za tydzień mam sprawdzian z geografii. To ważny sprawdzian, z całego semestru. Muszę się uczyć, ale mam na to aż 7 dni, rozłożę materiał na partie.

4. Mniej ważne i mniej pilne. - Podjęłam wyzwanie- przeczytać w tym roku szkolnym przynajmniej 10 książek oprócz lektur. Zajmę się tym jak tylko uporam się z wszystkimi obowiązkami, które są ważniejsze i pilniejsze.

Metoda „KWADRAT PRIORYTETÓW” …

▪ Jest bardzo przydatna, pozwala zebrać w jednym miejscu wszystkie zadania, które czekają na realizację i uszeregować je wstępnie w kolejności. ▪ Kluczem do sukcesu w pracy tą metodą organizacji czasu i pracy jest umiejętność określenia, które zadania są ważne i pilne. Nie może to być tylko nasza subiektywna ocena. Należy wziąć pod uwagę ewentualne konsekwencje… ... a do ręki kalendarz.

Owocnej pracy podczas nauki zdalnej!

Pierwsza pomoc emocjonalna - co warto, aby wiedział Rodzic

Depresja – poważna choroba, która dotyka nie tylko dorosłych, lecz także dzieci i młodzież. Jak ją rozpoznać? Jak pomagać?

Światowa Organizacja Zdrowia szacuje, że depresję można rozpoznać u 0,3% dzieci w wieku przedszkolnym, 2% dzieci w młodszych klasach szkoły podstawowej i u 4–8% nastolatków. Około 25% osób dorosłych z zaburzeniami nastroju swoich pierwszych objawów depresji doświadczyło w okresie adolescencji. W przypadku dzieci jednakowo często chorują dziewczynki i chłopcy. U nastolatków diagnoza pojawia się częściej u dziewcząt. (Głos Pedagogiczny nr 101, Uczeń z objawami depresji Małgorzata Łuba)

Zapraszam do zapoznania się z poradami opracowanymi przez psychologa p. Małgorzatę Łubę- certyfikowanego suicydologa oraz członka zespołu roboczego ds. prewencji samobójstw i depresji przy Radzie do Spraw Zdrowia Publicznego w Ministerstwie Zdrowia. Poniżej zamieszczamy porady dot. wsparcia nastoletnich uczniów przez ich rodziców. Są tam też zamieszczone ważne i przydatne kontakty dla osób w kryzysie.

*Pierwsza pomoc emocjonalna -> 1 Link 1

Zapraszam również do lektury Poradnika dla Rodziców: "Rola rodziny i osób bliskich w promocji zdrowia psychicznego i w zapobieganiu zachowaniom autodestruktywnym u młodzieży". Autorami tej publikacji są: Krzysztof Szwajca, Milena Kansy, Piotr Kasprzak, Konrad Markiewicz, Marta Szwajca

* Poradnik dla Rodziców. Rola rodziny i osób bliskich w promocji zdrowia psychicznego i w zapobieganiu zachowaniom autodestruktywnym u młodzieży -> Link 2

Koronawirus a dzieci - jak o tym rozmawiać?

Drodzy Rodzice, trudna i przedłużająca się sytuacja związana z panującą pandemią jest źródłem stresu dla nas wszystkich. Edukacja zdalna i związana z tym izolacja, choć w tym momencie jest konieczna, często także nie sprzyjają dobremu samopoczuciu.

Stres i obniżony nastrój dotyczy także dzieci. Często nie wiemy jak radzić sobie z tymi nowymi problemami, jak rozmawiać z dzieckiem o tym co aktualnie się dzieje w kraju i na świecie a naturalna ciekawość dziecka będzie skutkowała zadawaniem pytań, na które często trudno znaleźć odpowiedzi.

W dobie lęku związanego z pandemią nie zapominajmy o dzieciach i młodzieży. W tym trudnym dla wszystkich okresie zwłaszcza one potrzebują wsparcia dorosłego. Oczywiście, różnimy się między sobą i różnią się też nasze dzieci. Są takie (i mam nadzieję, że jest ich większość), które w obecnej sytuacji czują pewne podekscytowanie, ciekawość, a nawet radość (w końcu nie trzeba chodzić do szkoły i tyle nowych ciekawych rzeczy dzieje się wokół). Są jednak i takie, które z dużym niepokojem i lękiem stale sprawdzają portale informacyjne, dopytują dorosłych, poszukują informacji o zagrożeniu. Jeszcze inne, mówią: dość! – już nie mogą oglądać, słuchać, czytać i rozmawiać na temat zagrożenia koronawirusem. Wszystkie, nawet te szczęśliwe, z różnym natężeniem i częstotliwością odczuwają nieprzyjemne uczucia. Boją się… Ten strach, zupełnie zrozumiały w obecnej sytuacji i wymaga zaopiekowania przez nas, dorosłych!

KORONAWIRUS A DZIECI. JAK MĄDRZE DZIAŁAĆ?

Pomyślałam, że być może kilka ogólnych wskazówek komuś pomoże, coś ułatwi lub upewni go w postępowaniu.

OBSERWUJMY

Siebie i nasze dzieci. Nie tylko pod kątem infekcji, ale i tego, jak emocjonalnie radzimy sobie z otaczającą rzeczywistością. Jakie jest nasze dziecko, jak reaguje na tę sytuację, jak reaguje na nas? Czy dopytuje? Unika rozmów? Sądzi, że musi nas chronić i robi dobrą minę do złej gry? Czy może (przynajmniej na razie) wygląda na to, że sytuacja go nie przeciąża? A jak my się zachowujemy? Epidemia, zagrożenie jest stale obecne w naszych rozmowach? Czy nieustannie sprawdzam wiadomości? Może unikam tematu i nie chcę o tym rozmawiać? Jak nasza postawa działa na syna czy córkę?

BĄDŹMY GOTOWI DO ROZMOWY

Przygotujmy sobie zestaw 3-4 rzetelnych faktów, którymi możemy się z naszym dzieckiem podzielić. Czasem trzeba będzie powtórzyć je wielokrotnie – dzieci lubią upewniać się, że nie „ściemniamy” i wiemy, co mówimy. Bądźmy gotowi na konfrontację z fake newsami („Tato, a Marcin powiedział…”). Nie warto jednak przekazywać dzieciom niesprawdzonych treści, niezliczonych supertajnych informacji, czy dramatycznych nowin (np. „Jest kolejna ofiara!”). Bądźmy w tych rozmowach spokojni, opanowani i rzeczowi.

Jeśli sami jesteśmy kłębkiem nerwów i mimo szczerych chęci nie udaje się nam zachować spokoju, zastanówmy się, kto z naszego otoczenia mógłby taką rozmowę przeprowadzić? Może wujek ratownik czy ciocia lekarka? Ustalmy z nimi wcześniej, czego potrzebujemy i jak chcielibyśmy, aby taka rozmowa wyglądała. Fajnie, jeśli jest to bliska dla naszego dziecka osoba, do której ma zaufanie, którą lubi. Naprawdę w tym momencie psycholog jest ostatnią osobą w tej kolejce! Wizyta u specjalisty może tylko nasilić różne lęki!

MÓWMY SZCZERZE „NIE WIEM”

„Ile to będzie trwało?”, „czy wszyscy zachorujemy?”, „kto pierwszy umrze z naszej rodziny?” Takie pytania mogą szokować, złościć. Po pierwsze, zachęcam do tego by cieszyć się, że dzieci traktują nas jako ważne źródło informacji, mają do nas zaufanie. Czasem możemy ostudzić różne niepokoje, jednak na niektóre pytania nie znamy przecież odpowiedzi (nikt z nas nie wie, ile będzie trwała ta sytuacja). I o tej swojej niewiedzy warto szczerze mówić. Choć część rodziców/opiekunów się tego obawia, ta szczerość buduje zaufanie!

ROZMAWIAJMY, JAK RADZIĆ SOBIE Z LĘKIEM

To bardzo ważna wiedza! Opowiedzmy dzieciom, co my robimy, żeby trudne myśli nie zapanowały niepodzielnie w naszej głowie (czytanie książek, oglądanie komedii, gry). Pytajmy, co im pomaga – dzieci są w tym bardzo kreatywne i mogą nas zaskoczyć superpomysłami, z których i my możemy korzystać. Sprawdzimy też, czego potrzebują w tej sytuacji. Zastanówmy się, co możemy wspólnie robić, aby zachować dobry nastrój.

Umówmy się na jakiś kod – sygnał, kiedy ktoś z członków rodziny poczuje, że ten smutek go dopada. Ustalmy, kiedy potrzebujemy samotności, a kiedy towarzystwa innych ludzi. Szczerze rozmawiajmy o tym, że i my, dorośli, przeżywamy trudne emocje, ale znamy sposoby, aby z nimi sobie radzić! W tych rozmowach ważne jest zachęcanie do tropienia lęków niewypowiedzianych – czasem to co dzieci mają w głowie jest duuużo straszniejsze od rzeczywistości! Kiedy taki lęk ujrzy światło dzienne, traci na swojej mocy, no i można się nim zaopiekować (to trochę jak z koszmarami sennymi). Jeśli to jest możliwe, dajmy dziecku czas na płacz, złość i inne trudne emocje.

WSKAZUJMY NA CZASOWOŚĆ PEWNYCH OGRANICZEŃ CZY ROZWIĄZAŃ

Szczególnie dla nastolatków obecna sytuacja może być bardzo trudna. Mogą mieć poczucie zamachu na ich podstawowe prawa i ograniczanie wolności. Rozmawiajmy z nimi o tym. Pokazujmy terminowość tych rozwiązań i to, czemu one mają służyć.

BĄDŹMY ODPOWIEDZIALNI

Ta sytuacja może być świetną lekcją empatii, wrażliwości i właśnie odpowiedzialności za wspólnotę: rodzinną, klasową, sąsiedzką… Nasze zachowania przecież przekładają się bezpośrednio na rozprzestrzenianie wirusa, a więc na życie i zdrowie innych ludzi. Rozmawiajmy o tym z naszymi dziećmi!

NIE OSZUKUJMY

Starajmy się być spokojni – nie panikujmy. Jednak kiedy rozmawiamy o rzeczach trudnych, ulegamy emocjom, a przyłapuje nas na tym młody człowiek i zadaje pytanie, co się stało?, to nie odpowiadajmy NIC! Takie ucinanie rozmowy, tworzenie tajemnic, jest pożywką do karmienia lęków. Ochłońmy i nawet jeśli nie od razu, wyjaśnimy dziecku, co się stało, czego było świadkiem. Czasem wystarczy ogólnie: np. „ta stała obecność informacji o wirusie mnie złości, martwi, niepokoi”.

ZADBAJMY O POTRZEBY DZIECI

Tak jak my potrzebujemy porozmawiać z bliskimi, koleżanką czy kolegą, nasze dzieci również tego kontaktu potrzebują! Zadbajmy o to, rówieśnicy są ważni! Pamiętajmy o nowych technologiach – to dobry moment, żeby z nich również korzystać.

UCZMY SIĘ RAZEM ZDROWYCH NAWYKÓW

Bądźmy wzorem do naśladowania. Pokażmy i przećwiczmy, jak myć ręce, jak zasłaniać usta, jak dbać o wypoczynek, odpowiedni sen i dobry nastrój. Rozmawiajmy o tym co trudne, o potknięciach i zagrożeniach, i co z nimi robić.

ZADBAJMY O INNYCH

Może w tej trudnej sytuacji spróbujemy zająć się czymś użytecznym? Może razem z dzieckiem wesprzemy słabszych, którzy potrzebują naszej pomocy?

CZEGO UNIKAĆ?

UNIKAJMY:

Słuchania własnych lęków! To nie są najlepsi doradcy. Pewnie nie da się tego zupełnie uniknąć, ale przynajmniej ważnych decyzji nie podejmujmy pod wpływem silnych emocji. One na ogół utrudniają nam dostęp do racjonalnego działania. We „mgle emocjonalnej” trudno bezpiecznie „wylądować”
Utożsamiania własnych emocji z emocjami syna czy córki. Dzieci są odrębnymi istotami! Mogą się wprawdzie zachowywać dokładnie jak my, ale powód tego zachowania czy emocja, która za tym stoi, może być już zupełnie inna ! (Np. płakać można nie tylko ze smutku, ale i z radości, wzruszenia czy alergii w końcu – a to cały czas ten sam płacz). Bądźmy więc wrażliwi na ich odrębność i nie zakładajmy z góry tej emocjonalnej syntonii.
Zmuszania dziecka do opowiadania o tym, co czuje w tej trudnej sytuacji. To wprawdzie dla nas ważna wiedza, ale nie zawsze i nie dla każdego dostępna. Jeśli dziecko stawia opór – nie zmuszamy! Przypominamy, że jesteśmy, że jesteśmy na tę rozmowę gotowi, ale czekamy na jego sygnał. Możemy też dopytać, czy jest coś, co ułatwiłoby taką rozmowę.
Mówienia: „Wszystko będzie OK” jeśli sami w to nie wierzymy!
Sugerowania, co dziecko powinno czuć w podobnej sytuacji.
Składania obietnic, których nie można dotrzymać.

KIEDY NIEPOKOIĆ SIĘ O DZIECKO?

Jeśli dziecko:

często przeżywa uczucie lęku
boi się rzeczy, które do tej pory nie budziły niepokoju
skarży się na ból głowy i dolegliwości ze strony żołądka, czasem przechodzące w rozwolnienie, wymioty, zawroty głowy i omdlenia, kołatania serca, nadmiernego pocenie lub inne objawy somatyczne
jest apatyczne, osowiałe, nie może zasnąć
ze snu budzą go koszmary
zgrzyta zębami, co może świadczyć o silnym napięciu mięśniowym w okolicach żuchwy
łatwo przechodzi w skrajne emocje – od śmiechu do płaczu
łatwo się męczy
nie ma apetytu lub ma wzmożony apetyt jak nigdy wcześniej,

a wymienione objawy nie zaczynają się zmniejszać, a wręcz nabierają na sile i wyraźnie utrudniają dziecku codzienne życie – niewykluczone, że wówczas Wasze dziecko i Wy potrzebujecie profesjonalnej pomocy psychologicznej.

DBAJMY O SIEBIE

I na zakończenie, ku pokrzepieniu serc! Nawet najtrudniejsza sytuacja może dodać nam i naszym dzieciom skrzydeł. Dzieje się tak wtedy, kiedy będąc w trudnej sytuacji doświadczamy (MY I ONE) wsparcia od innych, kiedy mimo trudnych doświadczeń mamy wpływ na różne obszary własnego życia, nawet z pozoru błahe (to nadal ja decyduję, co zjem na śniadanie) i w końcu mam poczucie, że mimo trudności radze sobie z życiem. Silniejsi będziemy też wtedy, kiedy dbamy o innych!

Szkoła zamknięta dla koronawirusa- zasady, o których uczeń powinien pamiętać

W związku z pandemią koronawirusa w szkołach, tak jak w innych miejscach musimy przestrzegać pewnych zasad.

Nauczyciele i personel szkolny dbają o to, aby warunki panujące w szkole sprzyjały ograniczaniu rozprzestrzeniania się wirusa między innymi poprzez systematyczne czyszczenie i dezynfekcję powierzchni, regularne wietrzenie sal lekcyjnych, organizację przestrzeni tak by zapewnić dystans.

Jednak Ty Uczniu także nie możesz zapominać o dbaniu o bezpieczeństwo swoje i innych. Podstawowe zasady o których musisz pamiętać to:

Jeśli masz gorączkę, kaszel lub inne objawy choroby, zostań w domu.
Często myj ręce.
Nie dotykaj oczu, ust, nosa.
Zrezygnuj z podawania ręki na powitanie.
Uważnie słuchaj poleceń nauczyciela.
Używaj tylko własnych przyborów szkolnych.
Spożywaj tylko swoje jedzenie i picie.
Unikaj kontaktu z większą grupą uczniów np. podczas przerwy.
Jeśli czujesz się źle lub obserwujesz u siebie objawy chorobowe natychmiast poinformuj o tym nauczyciela.
Przestrzegaj zasad bezpieczeństwa przed i po lekcjach.

Pamiętaj, że to również od Ciebie zależy czy wirus będzie rozprzestrzeniał się dalej!

Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę rozpoczęła kampanię „Zadbaj o dziecięcy mózg”, której celem jest zwrócenie uwagi rodziców na potrzebę zachowania równowagi w korzystaniu z urządzeń ekranowych przez dzieci oraz uważnego towarzyszenia dziecku i spędzania z nim czasu bez zbędnych rozpraszaczy w postaci ekranów. Fundacja proponuje rodzicom wprowadzenie do codziennego życia tzw. Domowych Zasad Ekranowych, czyli zbioru reguł dotyczących sposobów i czasu korzystania z ekranów. Zasady pomagają zadbać o prawidłowy rozwój mózgu dziecka, uczą uważności i równowagi między aktywnościami online i offline oraz mogą pozytywnie wpłynąć na relacje rodzinne.

CZEGO DORASTAJĄCE DZIECI POTRZEBUJĄ OD RODZICÓW?

Dorastające dzieci potrzebują naszej dyskretnej obecności, dostępności
i gotowości do udzielenia im pomocy. Wierzą, że w porę zareagujemy, gdy dzieje się coś niedobrego i znajdziemy sposób, aby rozwiązać problem. Chcą widzieć w nas swoich sojuszników, na których mogą liczyć w trudnych momentach.

Czego więc potrzebują od nas nasze dzieci:

· Poczucia więzi i przynależności do rodziny. Chcą czuć, że są kochane, rozumiane i mogą liczyć na wsparcie rodziców. Potrzebują naszego szacunku, przyjaznej atmosfery w domu - poczucia bezpieczeństwa.

· Poczucia własnej wartości. Chcą, aby doceniać ich wysiłki w osiąganiu sukcesów oraz chcą mieć pewność, że nie zostaną przez nas skrytykowane
i odrzucone, gdy coś się nie uda.

· Wiarygodności. Chcą mieć pewność, że zachowujemy się tak jak mówimy, ale także, że potrafimy przyznać się do własnych słabości, niewiedzy i błędów.

· Sprawiedliwego traktowania. Przekonania, że rodzice w niejasnej sytuacji zareagują w oparciu o wnikliwe rozpatrzenie sprawy.

· Stanowczości w ważnych sprawach. Potrzebują jasno określonych reguł
i konsekwencji w ich przestrzeganiu.

· Poszanowania intymności i dyskrecji. Chcą mieć pewność, że granice ich prywatności są przez nas respektowane.

,,Świadomy rodzic – problem agresji w Internecie''

Zapraszam rodziców do obejrzenia filmu edukacyjnego dotyczącego przeciwdziałania agresji w sieci.
Link do wyświetlania filmów: https://www.ecrkbialystok.com.pl/wykupione-e-lekcje/398-do-e-lekcji-swiadomy-rodzic-problem-agresji-w-internecie?kodpoprawnosci=66233860

WAŻNE adresy

Ogólnopolskie telefony

POMOC W KRYZYSIE PSYCHICZNYM
Antydepresyjny Telefon Forum Przeciw Depresji
tel. 22 594 91 00
(czynny w każdą środę – czwartek od 17.00 do 19.00)
koszt połączenia jak na numer stacjonarny wg taryfy Twojego operatora telefonicznego
Telefon zaufania dla osób dorosłych w kryzysie emocjonalnym
tel. 116 123
(poniedziałek-piątek od 14:00-22:00, połączenie bezpłatne)
Bezpłatny telefon zaufania dla dzieci i młodzieży
tel. 116 111
(czynny codziennie od 12:00 do 02:00)
Można się również skontaktować wysyłając anonimową wiadomość online przez www.116111.pl/napisz. Więcej informacji: www.116111.pl
ITAKA- centrum wsparcia dla osób w stanie kryzysu psychicznego
tel. 800 70 2222
(czynne całodobowo)
mail: porady@liniawsparcia.pl
dyżury specjalistów na stronie: www.liniawsparcia.pl
ITAKA – Antydepresyjny telefon zaufania
tel. 22 484 88 01
(czynny w poniedziałki i czwartki od 17.00 do 20.00)
szczegóły na stronie: http://stopdepresji.pl/
Telefon Interwencyjny
tel. 600 070 717
Dyżury w godzinach 10:00-16:00
– psychologiczny: od pon. do pt. (bez czwartków)
– prawny: czwartki
Bezpłatna linia wsparcia dla osób po stracie bliskich
tel. 0 800 108 108
(poniedziałek-piątek od 14.00 do 20.00)
Telefoniczna Pierwsza Pomoc Psychologiczna
tel. 22 425 98 48
(poniedziałek – piątek od 17:00 do 20:00 / sobota od 15:00 do 17:00)

POMOC DLA NAUCZYCIELI I RODZICÓW
Całodobowa bezpłatna infolinia dla dzieci, młodzieży, rodziców i nauczycieli
tel. 800 080 222
(czynne całodobowo)
Telefon dla rodziców i nauczycieli w sprawie bezpieczeństwa dzieci
tel. 800 100 100
(poniedziałek-piątek, od 12.00-15.00)
Infolinia dla wychowawcy – pierwszy ogólnopolski telefon zaufania dla nauczycieli
tel. 0801 800 967
(poniedziałek, środa, czwartek od 17:00-19:00)
POMARAŃCZOWA LINIA – program informacyjno-konsultacyjny dla rodziców dzieci pijących alkohol i zażywających narkotyki
tel. 801 140 068
(poniedziałek – piątek od 14:00 do 20:00)

POMOC DLA DZIECI I MŁODZIEŻY
Całodobowa bezpłatna infolinia dla dzieci, młodzieży, rodziców i nauczycieli
tel. 800 080 222
(czynne całodobowo)
Biuro Rzecznika Praw Pacjenta
Bezpłatna infolinia
tel. 800 190 590
(poniedziałek- piątek od 8:00 do 20:00)
Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka
tel. 800 12 12 12
(poniedziałek-piątek od 8.15 do 20.00)
www.brpd.gov.pl/telefon-zaufania
Infolinia Rzecznika Praw Obywatelskich
tel. 800 676 676
(Czynna w poniedziałki od godz. 10.00-18.00. Od wtorku do piątku od godz. 8.00-16.00)
Bezpłatny kryzysowy telefon zaufania dla dzieci i młodzieży:
tel. 116 111
(codziennie w godzinach 12.00-2.00)
Młodzieżowy Telefon Zaufania
tel. 19288
(poniedziałek-piątek od 15:00- 19:00)

POMOC DLA OFIAR PRZEMOCY
Ogólnopolski Telefon Dla Ofiar Przemocy w Rodzinie „Niebieska Linia”
tel. 800 120 002
telefon pracuje całodobowo
Poradnia Telefoniczna „Niebieskiej Linii”
tel. 22 668 70 00
(poniedziałek – piątek od 12:00 do 18:00)
www.niebieskalinia.pl
Policyjny Telefon Zaufania ds. Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie
tel. 800 120 226
(poniedziałek-piątek, od 9.30-15.30, połączenie bezpłatne)
Telefon dla rodziców i nauczycieli w sprawie bezpieczeństwa dzieci
tel. 800 100 100
(poniedziałek-piątek, od 12.00-15.00)
Całodobowy telefon dla kobiet doświadczających przemocy
tel. 600 070 717
(codziennie / całodobowo)
Anonimowa policyjna linia specjalna – zatrzymać przemoc
tel. 800 120 148
(całodobowo, połączenie bezpłatne)

POMOC DLA OSÓB Z UZALEŻNIENIAMI
Ogólnopolski Telefon Zaufania „Uzależnienia behawioralne”
tel. 801 889 880
(Czynny codziennie od godz. 17.00-22.00 z wyjątkiem świąt państwowych)
Dzwoniąc płacisz tylko za pierwszy impuls połączenia.
Ogólnopolski Telefon Zaufania „Narkotyki – Narkomania”
tel. 801 199 990
(codziennie od godz. 16.00-21.00)
Dzwoniąc płacisz tylko za pierwszy impuls połączenia
Infolinia stowarzyszenia Karan (problemy narkotykowe)
tel. 800 120 289
(poniedziałek – piątek od 9:00 do 17:00, połączenie bezpłatne)

Infolinia pogotowia makowego „POWRÓT Z U”
tel. 801 109 696
(poniedziałek – piątek od 10:00 do 20:00, sobota od 10:00 do 19:00)
Narkomania – pomoc rodzinie infolinia towarzystwa rodzin i przyjaciół dzieci uzależnionych „POWRÓT Z U”
tel. 800 120 359
(poniedziałek – piątek od 10:00 do 20:00, sobota od 10:00 do 15:00)

CENTRUM POSZUKIWAŃ LUDZI ZAGINIONYCH
Numery 24/H – linie wsparcia
tel. 801 24 70 70
z numerów stacjonarnych Orange Polska opłata jak za jeden impuls, niezależnie od długości rozmowy z każdego miejsca w Polsce
tel. 22 654 70 70
z telefonów stacjonarnych w Polsce
tel. +48 22 654 70 70
gdy dzwonisz z zagranicy
tel. +48 22 654 70 70
jeśli dzwonisz z telefonu komórkowego
Telefon w sprawie zaginionego dziecka i nastolatka
tel. 116 000

JAK CIEKAWIE I POŻYTECZNIE SPĘDZAĆ Z DZIECKIEM CZAS W DOMU?

Drodzy Rodzice! W tym trudnym czasie wszyscy stanęliśmy przed nowymi wyzwaniami. Pandemia i izolacja sprawiły, że zmieniło się życie nas wszystkich. Nie każdy potrafi poradzić sobie z sytuacją zamknięcia w domu. Wielu narzeka, ale…

Warto wykorzystać ten czas na budowanie relacji ze swoimi dziećmi. Zróbcie to, na co często brakowało czasu!

1. Przyjrzyjcie się uważnie swoim dzieciom - Co robią? Czy potrafią się sobą zająć? Czy potrafią zorganizować sobie naukę? Jak spędzają wolny czas? Z czym sobie nie radzą, a w czym są świetne? To naprawdę ważne obserwacje, które mogą uświadomić Wam, że nie do końca znaliście Własne dzieci.

2. Włączcie dzieci do domowych obowiązków. Niech codziennie ścielą łóżka, bez wymówek, że spieszą się do szkoły. Niech porządkują miejsca swojej pracy – biurko czy pokój. Niech codziennie wykonają coś dla domu – mogą wynieść śmieci, podlać kwiaty, rozwiesić pranie, umyć naczynia, odkurzyć dywan.

3. Nauczcie dzieci krok po kroku pewnych codziennych czynności, np. jak uprasować koszulkę i dobrze ją złożyć, jak zmienić pościel, jak umyć kabinę prysznicową lub wannę, jak zrobić naleśniki, itp. Takie umiejętności przydadzą im się w życiu, a dodatkowo poczują się kompetentne („Ja potrafię…”).

4. Włączcie ich do wspólnego przygotowywania posiłków. To świetna okazja, żeby nauczyły się przygotowywania prostych potraw. Niech umyją i pokroją warzywa, niech wsypują do miski produkty według Waszych wskazówek, niech panierują kotlety, niech mieszają, wałkują, smakują, itp.

5. Obejrzyjcie razem film. Niech dziecko zaproponuje Wam jakiś tytuł i wspólnie obejrzyjcie go, nawet jeśli wydaje Wam się dziecinny, naiwny, nieciekawy. A potem porozmawiajcie z dzieckiem o tym filmie, o problemach, które porusza, o występujących w nim bohaterach. Możecie zaproponować obejrzenie swojego ulubionego filmu z dzieciństwa.

6. Czytajcie wspólnie książki. Głośne czytanie, nawet dużemu dziecku, pozwala na budowanie więzi. Możecie czytać z podziałem na role albo naprzemiennie po jednej stronie. W przypadku młodszych dzieci to znakomita okazja do przeprowadzenia treningu głośnego czytania.

7. Posłuchajcie razem muzyki. Niech wasze dzieci puszczą Wam swoje ulubione piosenki, a Wy podzielcie się z nimi swoimi przebojami. Muzyka pozytywnie wpłynie na Wasz nastój i może zachęcić was do wspólnego tańczenia. A może urządzicie konkursy na najlepszy taniec lub karaoke.

8. Pooglądajcie stare zdjęcia. Będzie to świetny czas na wspominanie, opowieści o przeżytych przygodach, ale też na snucie planów na przyszłość.

9. Pograjcie w „planszówki”. Jest wiele gier, które sprawiają frajdę nawet dorosłym (np. monopoly, scrabble, dobble, speed cups, 5 sekund, a nawet zwykłe karty). Można też pograć w kóło – krzyżyk, państwa – miasta.

10. Możecie też wspólnie poćwiczyć. Pokażcie dziecku, że też potraficie robić pajacyki, przysiady, a może nawet pompki. Zamieńcie się w trenerów Waszych pociech lub odwrotnie – niech one będą Waszymi trenerami. Nawet krótka aktywność podniesie Wam poziom endorfin, pozwoli się zrelaksować i zapomnieć na chwilę o kłopotach.

Istnieje wiele sposobów na to, by ten trudny czas spędzić przyjemnie. Trzeba tylko trochę się postarać i wyjść do dziecka z ciekawą propozycją.

Życzymy cierpliwości i wielu ciekawych pomysłów, a ten wspólnie spędzony czas przyniesie wszystkim wiele satysfakcji.

Nastolatek w obliczu kryzysu dojrzewania

„Życie nie jest problemem do rozwiązania tylko rzeczywistością do doświadczenia”.

Soren Kierkegaard

Dojrzewanie jest okresem poważnych zmian i zadań rozwojowych. To czas, kiedy nastolatek przeobraża się w osobę dorosłą. Proces dorastania obejmuje zmiany w sferze fizycznej, psychicznej, społecznej i duchowej.

Nastolatek poszukuje i stara się określić swoją tożsamość. W tym okresie wycofanie z aktywności, pomieszanie emocjonalne czy też niepewność co do własnych kompetencji i możliwości, są objawem gruntownych zmian i wyznaczają prawidłowy przebieg w rozwoju.

Burza hormonalna u nastolatka jest związana z rozwojem fizycznym, prowadzącym do dojrzałości. Funkcjonowanie emocjonalne cechuje duża zmienność nastrojów, impulsywność, utrudniona kontrola emocji.

Ważną i zauważalną cechą tego okresu jest odrzucenie i krytykowanie tego, co proponują dorośli. Ten negatywizm jest symptomem rozpoczęcia nowej i niełatwej drogi do opracowania własnego planu działania i określenia jego kształtu.

Wyzwania i zadania stojące przed statystycznym nastolatkiem, związane są z jego wielowymiarowym rozwojem.

Zadania rozwojowe nastolatka:

- chce wejść w dorosłość, próbuje zrozumieć role edukacji dla swojej przyszłości oraz odkryć poczucie odpowiedzialności za siebie i innych,

- pragnie intymności, potrzebuje relacji społecznych, szuka nowych wartości,

- podejmuje próby zdefiniowania siebie, buduje swoją tożsamość, nazywa nowe dla siebie idee,

- bada swoje upodobania modowe, muzyczne, zainteresowania

- zauważa radykalną zmianę swojego dojrzewającego ciała, oraz zmiany indywidualne swoich rówieśników,

- uczy się swojej seksualności,

- potrzebuje zakwestionowania przekonań i postaw swoich rodziców, jednocześnie pozostając z nimi w bliskości,

- uczy się przyjaźni i znaczenia relacji z rówieśnikami, więzi z tego okresu, mimo, że burzliwe, są najbardziej trwałe.

Ważnym jest, aby zrozumieć, że powinnością rodzica jest pozostawać w gotowości i adekwatnie odpowiadać na potrzeby dziecka. Najistotniejszym jest tu dbałość o dobrą relację, gdyż tylko ona może być pomocna w identyfikowaniu potrzeb i udzieleniu wsparcia nastolatkowi.

W ciągu kilku lat między dzieciństwem a dorosłością, młody człowiek musi zaadaptować się do wielu zmian, tak by móc stać się niezależną, dojrzałą do dorosłego życia jednostką. Ten czas może przebiegać stosunkowo harmonijnie, ale bywa okresem kryzysów, burzliwości czy nawet etapem depresyjnym. Depresja może pojawić się, jako odpowiedź na skumulowane trudne emocje, wzmożone napięcie i stres oraz braku akceptacji dla dynamicznie zachodzących zmian.

Depresja jest stanem, w którym dominuje obniżony nastrój. Człowiek nie potrafi się cieszyć z życia, traci zainteresowanie tym, co wcześniej go motywowało do działania, pojawiają się problemy z jedzeniem i snem. Obniżone poczucie wartości, poczucie winy prowadzi do myśli o śmierci i próbach samobójczych przysparzając ogromnego cierpienia i osamotnienia.

W czasie zachwiania równowagi psychicznej dziecka, mogą pojawić się samookaleczenia, które osobom w cierpieniu przynoszą zmniejszenie dyskomfortu psychicznego lub zakomunikowania o nim. Samouszkodzenie może być kolejnym szczeblem na drabinie prowadzonym do myśli i podejmowanych prób samobójczych. Samouszkodzenia mogą mieć miejsce na rękach lub nogach w miejscach, które nie są eksponowane. Wielokrotne powtarzające się okaleczenia zwiększają ryzyko prób samobójczych, będącymi oznaką poważnych problemów psychicznych. Osoby te wymagają bezwzględnie poważnego potraktowania i leczenia.

Jak rozmawiać z dzieckiem, kiedy obserwujemy niepokojące nas zachowania?

- Bądź cierpliwy, i pytaj, początkowe próby mogą być nieskuteczne

- Zastosuj zasadę otwartych drzwi i pełnej dostępności

- Bądź blisko, czekają na czas, kiedy dziecko zechce porozmawiać

- Kiedy uda się nawiązać rozmowę, rozmawiaj naturalnie, uważnie słuchaj, zadawaj krótkie pytania,-

- Nie komentuj, posługuj się prostym językiem, patrz na dziecko, ujawnij swoje odczucia, że jego sprawy nie są Ci obojętne „Jestem poruszony tym, o czym mi powiedziałeś’ nie mów jednak, że jego słowa Cię przeraziły

- Nie bój się też ciszy.

Gdzie szukać profesjonalisty do pierwszego kontaktu:

- pedagog szkolny,

- poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna,

- lekarz pierwszego kontaktu,

- Punkt/Ośrodek Interwencji Kryzysowej,

- Ośrodek Pomocy Społecznej,

- najbliższa Poradnia Zdrowia Psychicznego Dla dzieci i Młodzieży,

- gabinety prywatne w okolicy.

Słuchowisko "Sieciaki - misja bezpieczny internet".

Słuchowisko współfinansowane przez Unię Europejską, skierowane do dzieci w wieku 9-12 lat.

https://open.spotify.com/episode/4otvRXhRzoSWLdgBD9zk15?fbclid=IwAR13JDZBDY4B0VPKrY8b1VSt8L64BzQIJrYiqnQQPhP1yDm5WMs0sje1F48

Jak pomóc maluchom rozpoznać własne uczucia?

Czy pamiętacie bazgroły? Jeden z początkowych etapów rysunku dziecięcego. Dlaczego bazgroły? Bo są często abstrakcyjnym obrazem rzeczywistości. Uczucia również w pewnym sensie są nieuchwytne, a zarazem tak bardzo realne. Wydawałoby się, że mamy już dużą świadomość na temat świata uczuć, a jednak jest to temat uniwersalny zawsze wart edukowania, abyśmy umieli traktować uczucia jak naszych przyjaciół, którzy niosą nam cenną informację o nas samych. Bajki o emocjach, opowieści o uczuciach, bajki dla dzieci to świetny sposób na zdobywanie wiedzy w tym zakresie.

Z cyklu "Łatwa Szkoła" - proste metody, jak uczyć się łatwo, szybko i SKUTECZNIE.

Zapraszam :)

Drodzy Rodzice! Drodzy Uczniowie!

Żyjemy w czasach pandemii COVID-19. To moment olbrzymich wyzwań, przed którymi wszyscy stanęliśmy. W obecnej, trudnej sytuacji, my, jako szkoła, nie wstrzymaliśmy naszych działań edukacyjnych. Szybko i pewnie reagujemy na zmiany zachodzące w otoczeniu. Dlatego też, aby pomóc polskim uczniom zrozumieć obecną sytuację oraz przybliżyć im zasady zachowania, mające zapobiec rozprzestrzenianiu SARS-CoV-2, Chcieliśmy zaprezentować specjalny film edukacyjny.

Od wielu już miesięcy świat zmaga się z pandemią koronawirusa. Przymusowa izolacja, połączona z nauczaniem zdalnym, szczególnie negatywnie wpływają na psychikę, zarówno dzieci, jak i osób dorosłych. Jak radzić sobie ze stresem dnia codziennego? Pomocne mogą być sprawdzone techniki relaksacyjne. Polecam seans relaksacyjny, prowadzony przez dr Agnieszkę Mościcką - Teske.

10Podstawowe zasady etykiety internetowej

Przede wszystkim ważne jest, aby nikogo w Internecie nie obrażać, a ewentualną krytykę formułować w sposób kulturalny i zgodny z rzeczywistością. Nie należy wydawać pochopnych osądów tylko dlatego, że czujemy się w sieci anonimowi. Jeśli publicznie zwracamy komuś uwagę, powinno być to starannie przemyślane. Dobrze jest wcześniej zrobić to w formie prywatnej, a dopiero gdy to nie poskutkuje uciec się do publicznego zwrócenia uwagi.

Tak jak w życiu realnym - należy mieć szacunek do innych ludzi, tego co myślą i jakie poglądy prezentują. Warto ponad to pisząc zachować formę grzecznościową i pisać określenia typu "Tobie", "Ciebie" z dużej litery.
W zakresie komunikacji elektronicznej zarówno na blogach, stronach internetowych, jak i poczcie elektronicznej powinno się przestrzegać określonych zasad.

Są to przede wszystkim:

bezwzględny zakaz stosowania wulgaryzmów,
nie wysyłanie wiadomości uznawanych powszechnie za SPAM,
akceptowanie reguł wypowiadania się w danej grupie - na przykład sposobu kodowania liter,
nie należy zapychać skrzynek internetowych innym internautom (jeśli wysyłamy e-maile większe niż 200KB należy uprzedzić adresata o tym),
nie należy cytować całych wiadomości, chyba, że jest to na prawdę konieczne,
listy e-mailowe powinny być pisane w formacie tekstowym, a nie HTML-u,
należy unikać robienia błędów ortograficznych, dbać o prawidłową stylistykę, używać narzędzi sprawdzających pisownię,
nie powinno się pisać całego tekstu dużymi literami - jest to nieczytelne i źle odbierane,
należy używać programu antywirusowego na swoim komputerze (aby minimalizować ryzyko przesłania wirusów innym osobom - na przykład w przesłanym załączniku),
na forach dyskusyjnych należy pisać konkretnie i na temat,
konieczne jest szanowanie prywatności innych - na przykład: prowadząc bloga zastanówmy się zanim opiszemy dokładnie kogoś, kto poczuć się może urażony ujawnieniem swojej prywatności. Nie warto również powtarzać wpisów, pisać wielokrotnie o tym samym i w ten sam sposób,
absolutnie nie wolno plagiatować, kopiować i wklejać cudzych tekstów bez podawania przypisu czy źródła. Postępując w ten sposób dokonuje się kradzieży cudzej własności,
strony internetowe powinny być na bieżąco uaktualniane i kontrolowane przez swoich właścicieli.

Netykieta to zbiór zasad, które powinny być naturalne i oczywiste dla każdego internauty. Nie zawsze jednak zasady te są przestrzegane.

Najczęstsze łamanie netykiety

Publikacja niezgodnych z prawem treści (promowanie alkoholu wśród młodzieży, zachęcanie do używania środków narkotyzujących, obrażanie ludzi innej narodowości, namawianie do popełnienia przestępstwa, pisanie pomówień, ujawnianie cudzych danych osobowych).
Przywłaszczanie cudzych tekstów.
Pisanie wulgaryzmów na forach czy grupach dyskusyjnych, a także niekulturalne wyrażanie opinii o innych internautach. Netykieta zezwala na wymianę poglądów, jednak sprzeciwia się kłótni wykorzystującej obelgi, wyzwiska, agresję słowną.
Wywieranie nacisku na inne osoby poprzez obrażanie, przesyłanie fałszywych i napastliwych przekazów (popularnie takie zachowanie określane jest jako trollowanie).

10 PORD DLA R

ODZI

10 PORAD DLA RODZICÓW

dotyczących bezpiecznego korzystania z Internetu przez dzieci.

1. Odkrywaj Internet razem z dzieckiem.

Bądź pierwszą osobą, która zapozna dziecko z Internetem. Odkrywajcie wspólnie jego zasoby. Spróbujcie znaleźć strony, które mogą zainteresować Wasze pociechy, a następnie zróbcie listę przyjaznych im stron (pomocny będzie edukacyjny serwis internetowy – www.sieciaki.pl ). Jeśli Wasze dziecko sprawniej niż Wy porusza się po Sieci, nie zrażajcie się – poproście, by było Waszym przewodnikiem po wirtualnym świecie.

2. Naucz dziecko podstawowych zasad bezpieczeństwa w Internecie.

Uczul dziecko na niebezpieczeństwa związane z nawiązywaniem nowych znajomości
w Internecie. Podkreśl, że nie można ufać osobom poznanym w Sieci, ani też wierzyć we wszystko co o sobie mówią. Ostrzeż dziecko przed ludźmi, którzy mogą chcieć zrobić im krzywdę. Rozmawiaj z dzieckiem o zagrożeniach czyhających w Internecie i sposobach ich unikania.

3. Rozmawiaj z dziećmi o ryzyku umawiania się na spotkania z osobami poznanymi w Sieci.

Dorośli powinni zrozumieć, że dzięki Internetowi dzieci mogą nawiązywać przyjaźnie. Jednakże spotykanie się z nieznajomymi poznanymi w Sieci może okazać się bardzo niebezpieczne. Dzieci muszą mieć świadomość, że mogą spotykać się z nieznajomymi wyłącznie po uzyskanej zgodzie rodziców i zawsze w towarzystwie dorosłych lub przyjaciół.

4. Naucz swoje dziecko ostrożności przy podawaniu swoich prywatnych danych.

Dostęp do wielu stron internetowych przeznaczonych dla najmłodszych wymaga podania prywatnych danych. Ważne jest, aby dziecko wiedziało, że podając takie informacje, zawsze musi zapytać o zgodę swoich rodziców. Dziecko powinno zdawać sobie sprawę
z niebezpieczeństw, jakie może przynieść podanie swoich danych osobowych. Ustal z nim, żeby nigdy nie podawało przypadkowym osobom swojego imienia, nazwiska, adresu
i numeru telefonu.

5. Naucz dziecko krytycznego podejścia do informacji przeczytanych
w Sieci.

Wiele dzieci używa Internetu w celu rozwinięcia swoich zainteresowań i rozszerzenia wiedzy potrzebnej w szkole. Mali internauci powinni być jednak świadomi, że nie wszystkie znalezione w Sieci informacje są wiarygodne. Naucz dziecko, że trzeba weryfikować znalezione w Internecie treści, korzystając z innych dostępnych źródeł (encyklopedie, książki, słowniki).

6. Bądź wyrozumiały dla swojego dziecka.

Często zdarza się, że dzieci przypadkowo znajdują się na stronach adresowanych do dorosłych. Bywa, że w obawie przed karą, boją się do tego przyznać. Ważne jest, żeby dziecko Ci ufało i mówiło o tego typu sytuacjach; by wiedziało, że zawsze kiedy poczuje się niezręcznie, coś je zawstydzi lub przestraszy, może się do Ciebie zwrócić.

7. Zgłaszaj nielegalne i szkodliwe treści.

Wszyscy musimy wziąć odpowiedzialność za niewłaściwe czy nielegalne treści w Internecie. Nasze działania w tym względzie pomogą likwidować np. zjawisko pornografii dziecięcej szerzące się przy użyciu stron internetowych, chatów, e-maila itp. Nielegalne treści można zgłaszać na policję lub do współpracującego z nią punktu kontaktowego ds. zwalczania nielegalnych treści w Internecie – Hotline’u (www.dyzurnet.pl). Hotline kooperuje również z operatorami telekomunikacyjnymi i serwisami internetowymi w celu doprowadzenia do usunięcia nielegalnych materiałów z Sieci.

8. Zapoznaj dziecko z NETYKIETĄ - Kodeksem Dobrego Zachowania
w Internecie.

Przypominaj dzieciom o zasadach dobrego wychowania. W każdej dziedzinie naszego życia, podobnie więc w Internecie obowiązują takie reguły: powinno się być miłym, używać odpowiedniego słownictwa itp. (zasady Netykiety znajdziesz na stronie www.sieciaki.pl ) Twoje dzieci powinny je poznać (nie wolno czytać nie swoich e-maili, kopiować zastrzeżonych materiałów, itp.).

9. Poznaj sposoby korzystania z Internetu przez Twoje dziecko.

Przyjrzyj się, jak Twoje dziecko korzysta z Internetu, jakie strony lubi oglądać i jak zachowuje się w Sieci. Staraj się poznać znajomych, z którymi dziecko koresponduje za pośrednictwem Internetu. Ustalcie zasady korzystania z Sieci (wzory Umów Rodzic-Dziecko znajdziesz na stronie www.dzieckowsieci.pl ) oraz sposoby postępowania w razie nietypowych sytuacji.

10. Pamiętaj, że pozytywne strony Internetu przeważają nad jego negatywnymi stronami.

Internet jest doskonałym źródłem wiedzy, jak również dostarczycielem rozrywki. Pozwól swojemu dziecku w świadomy i bezpieczny sposób w pełni korzystać z oferowanego przez Sieć bogactwa.

Porady pedagoga szkolnego dla rodziców i uczniów

Jak zorganizować dzieciom warunki do nauki w domu, jak motywować
i wspierać dzieci do systematycznego uczenia się podczas nauczania zdalnego.

Drodzy Uczniowie i Rodzice!

W tym wyjątkowym okresie wymaga się od Was większego zaangażowania do zorganizowania czasu
i miejsca na naukę. Należy położyć większy nacisk na pracę indywidualną, która wymaga samodzielności, samokontroli i samodyscypliny. Rodzice w tym czasie mają wspierać swoje dzieci w taki sposób, by wraz z nauczycielami motywować je do samodzielnej i systematycznej pracy. Pamiętajcie, że brak motywacji
i systematyczności może być jednym z największych problemów w zdobywaniu wiedzy.

Rodzicu! Czy Twojemu dziecku brakuje motywacji do nauki w domu?

Uczniu! Czy masz do wykonania wiele zadań, ale nie możesz się zmotywować? Nie wiesz od czego zacząć, aby polepszyć efektywność uczenia się?

Oto kilka zasad, które zmotywują każdego:

Poszukajcie ważnych powodów do nauki!

Uczniu! Jeśli będziesz dokładnie wiedział po co i dlaczego się uczysz, to pojmiesz też wartość nauki. Przedmioty, które teraz wydają ci się niepotrzebne, w szerszym ujęciu mogą wpłynąć np. na zaliczenie egzaminu, rozwój ciekawych zainteresowań lub w przyszłości zdobycie ciekawej pracy. Stwórzcie razem
z rodzicami listę korzyści płynących z nauki!

Poszukajcie inspirującego miejsca do nauki!

Zbyt głośne lub nieuporządkowane miejsce do nauki może negatywnie wpłynąć na jej jakość. Rodzice! Zadbajcie o to, by nic nie odciągało uwagi dziecka podczas rozwiązywania zadań. Upewnijcie się, że wszystkie potrzebne materiały są pod ręką.

Stwórzcie system nagród!

Nagrody działają na nas motywująco. Gdy wyznaczysz sobie coś miłego za wykonanie określonego zadania, na pewno o wiele łatwiej podejmujesz próby. Nagroda powinna być adekwatna do trudu włożonego w pracę . Rodzic może przygotować np. ulubione danie za poprawnie napisane zadanie
z matematyki lub geografii.

Uczcie się z innymi!

Współpraca z innymi, dzielenie się pomysłami, wspólne rozwiązywanie problemów wzmaga zainteresowanie nauką i poszerza zakres wiedzy. Dzielcie się pomysłami i zadawajcie pytania na wspólnej poczcie, forum, grupie dyskusyjnej, założonej przez wychowawcę.

Wprowadźcie poranną rutynę!

Uczniu! To w jaki sposób rozpoczyna się poranek może zdeterminować cały dzień. Jeśli wstajesz późno
i nie masz określonego celu to twoje działania są chaotyczne i trudno ci będzie znaleźć odpowiednią motywację do nauki. Zaplanuj poranek tak, by Twoja aktywność podczas nauczania zdalnego nie różniła się od normalnej nauki szkolnej. Uczestnicz w lekcjach, rozwiązuj zadania, a czas przerw wypełniaj czynnościami, które sprawiają Ci radość. Odejdź wtedy od komputera!!

Ponadto warto pamiętać!

Bądź systematyczny! Trzymaj się ustalonych terminów na wykonanie zadania. Nie odkładaj na kolejny dzień.

Kontaktuj się ze swoim wychowawcą i nauczycielami. Zadawaj im pytania drogą elektroniczną, jeśli czegoś nie rozumiesz.

Korzystaj tylko z bezpiecznych stron internetowych, przeznaczonych do nauki, podanych przez nauczycieli. Nie trwoń czasu na gry i portale społecznościowe.

Rób sobie przerwy i dziel treści na moduły (mniejsze części), gdy chcesz przyswoić większą część materiału lub gdy masz trudniejsze zadanie do wykonania.

Wyznacz sobie czas by spędzić go aktywnie z rodziną, pobawić się z rodzeństwem, wyjść na podwórko, porozmawiać ze znajomymi, pobawić sie z psem, itp.

Stawiaj sobie wysokie wymagania. Wysokie, ale realne do spełnienia, wyzwalają motywację!

Pedagog szkolny

Agnieszka Bieleń

29.10.2020r.

Ważne kompetencje XXI wieku - Doradztwo zawodowe dla kl. VIII

https://www.facebook.com/104374944582627/videos/197085444875949/?v=197085444875949

Jak pomóc dziecku przetrwać czas odosobnienia, brak bezpośredniego kontaktu z kolegami i innymi bliskimi osobami? Poniżej podaję Państwu kilka ciekawych pomysłów:

pfc_Odpoczynek.pdf

pfc_Podtrzymywanie_kontaktow.pdf

pfc_Relaksacja.pdf

Czas przymusowej izolacji może wpływać na pogorszenie naszego samopoczucia. Dobrze jest rozpoznać swoje emocje, oddzielić dobre od złych, a następnie zastanowić się, co zrobić, aby polepszyć nasze samopoczucie.

pfc_Dziennik_uczuc.pdf

pfc_Sloik_zmartwien-Worry_Jar.pdf

pfc_Sposoby_na_polepszenie_samopoczucia-Ways_to_Feel_Better.pdf

Wspólne przebywanie w domu w czasie pandemii to doskonała okazja na budowanie bezpiecznej więzi rodzic-dziecko. Więź z rodzicem to relacja dwustronna, która ma wpływ na zachowanie dziecka w ciągu całego życia. Wczesne bezpieczne doświadczenia więzi mają wpływ na późniejszy społeczny i emocjonalny rozwój dziecka poprzez oddziaływanie na: rozwój mózgu; sposób reagowania na doświadczane emocje; oczekiwania i sposób reagowania w bliskich relacjach.

Ciężko jest czasem rodzicom wytłumaczyć małym dzieciom konieczność noszenia maseczek. Być może pomocna okaże się bajeczka:

27.04.2020r.

W czasie izolacji dzieciaki wiele czasu spędzają przy komputerach, w tym na portalach społecznościowych. Nie wszystkie wiedzą, że zamieszczanie bardzo osobistych danych, zdjęć, może być wykorzystane przez nieuczciwych ludzi, w tym także kolegów szkolnych.

Poniżej zamieszczam kilka filmików dla klas IV-VI:

A dla starszych uczniów - niezwykle sugestywny film o uzależnieniu - jak dochodzi do uzależnienia, jak ono zmienia, a w ostateczności niszczy:

23.04.2020r.

TRUDNY CZAS IZOLACJI

Kulę ziemską opanowała pandemia. Nigdy wcześniej cały świat, a wraz z nim my, nie znaleźliśmy się
w sytuacji tak wszechstronnej izolacji, a jednocześnie codziennej obawy o zdrowie nasze i naszych bliskich.
W obecnej chwili w każdym domu rozmawiamyo koronawirusie. Młodsze dzieci nie bardzo rozumieją co się dzieje, dlatego osoby dorosłe powinny im wyjaśnić w przystępny sposób trudną sytuację. Z drugiej strony,
w przypadku dzieci starszych, równie ważne jest zwrócenie uwagi na poczucie odpowiedzialności i ograniczenie ryzykownych zachowań. Podstawową kwestią jest tutaj redukcja lęku. Dzieciom zarówno starszym jak
i młodszym udzielają się stany emocjonalne rodziców, szczególnie strach o zdrowie, obawy o przyszłość, jak też frustracje związane z koniecznością izolacji. Dlatego w postępowaniu dorosłych ważne jest ujawnianie racjonalnych zachowań i nie uleganie panice.

Uczniowie nie możecie chodzić do szkoły na zajęcia, ale możecie skorzystać z technologii informatycznych, które pozwalają komunikować się na różne sposoby. Nie jest to dla Was coś nowego, ponieważ na co dzień korzystacie z Internetu w szerokim jego pojęciu.

Uczniowie klas ósmych przed Wami duże wyzwanie - czeka Was ważny egzamin, który w dużym stopniu zadecyduje o Waszej przyszłości. Dlatego ten czas powinniście wykorzystać maksymalnie na powtórzenie wiadomości i bieżącą naukę.

Oprócz zdalnej nauki i prac domowych pozostaje jeszcze czas na przyjemności, rozrywkę, rozwijanie pasji i zaineresowań .W zaciszu domowym, mając dostęp do Internetu, możecie miło i pożytecznie spędzić wolny czas.

Wybrać się na wirtualne wycieczki nie tylko po Polsce, ale po całym świecie. Zwiedzić piękne miejsca
i odwiedzić nieznane miasta, wstąpić do muzeów i obejrzeć ciekawe zabytki kultury.

http://www.sdksanok.pl/aktualnosci,wystawy,984-muzea-i-galerie-calego-swiata-online.html

Można odwiedzić Narodową Bibliotekę Cyfrową ”Polona” i skorzystać z bogatych jej zasobów: książek, czasopism, rękopisów, map i atlasów.

https://polona.pl/

Poza tym można obejrzeć na YT dużo ciekawych filmów, spektakli teatralnych i teatrzyków dla najmłodszych. Możecie posłuchać ulubionej muzyki, odkryć coś nowego, na co wcześniej brakowało Wam czasu. A dla ciała? Możecie sami wykonywać różnorodne ćwiczenia fizyczne. W tym trudnym czasie bardzo ważne jest również odpowiednie i zdrowe odżywianie się, sen, odpoczynek oraz higiena osobista.

Myślę, że to nowe doświadczenie jest dla nas wszystkich lekcją z której musimy wyciągnąć wnioski
i poniekąd nauczyć się żyć w innej i trudnej sytuacji. Miejmy nadzieję, że w niedługim czasie wszystko wróci do normalności a my powrócimy do naszej szkoły.

Do zobaczenia!

Pedagog szkolny

Agnieszka Bieleń

20.04.2020r

Zasady pracy ucznia przy komputerze

Uczeń powinien dysponować jednym, stałym miejscem. Najlepiej, by było to osobne, zamknięte pomieszczenie. Ważne też, by nie była to zarazem sypialnia. Izolacja pozwala osiągnąć lepszą koncentrację. Dodatkowo opuszczenie pomieszczenia jest jasnym sygnałem dla mózgu, że czas pracy się skończył, co pozwala efektywniej osiągnąć stan relaksu. Jeśli nie ma możliwości zapewnienia dziecku osobnego pomieszczenia należy wydzielić w pomieszczeniu dedykowany nauce kącik.

Stanowisko do nauki powinno mieć dostęp do światła naturalnego, być wyposażone w biurko, komputer oraz siedzenie o regulowanej wysokości. Najlepsze światło w pomieszczeniu dają lampy stojące, skierowane ku sufitowi. Nie powinno być żadnego źródła światła na linii wzroku w czasie patrzenia na ekran, zaburza ono bowiem widzenie obwodowe. Tekst nad którym pracujemy powinien być dobrze oświetlony. Oczy powinny znajdować się w odległości 45-60 cm od ekranu monitora i 15- 20 cm powyżej środka ekranu.
Nadgarstki powinny być na wysokości lub nieco poniżej łokci, a palce na poziomie lub poniżej linii nadgarstków. Bardzo ważna jest zatem możliwość regulacji wysokości i kąta ustawienia klawiatury i krzesła. W miejscu pracy musi panować ład i porządek. W zasięgu ręki powinny znajdować się wyłącznie niezbędne do nauki przedmioty.

Ważne jest oświetlenie. Najkorzystniejsze są promienie słoneczne, jeśli jednak dzień jest pochmurny, albo nauka odbywa się popołudniem należy zadbać o dodatkowe źródło światła, np. lampę. Dobrze, by światło nie znajdowało się po wiodącej stronie ciała, tzn. dla leworęcznych powinno być umiejscowione z prawej, a dla praworęcznych z lewej strony, by podczas pisania nie stwarzać cienia.
Patrząc na ekran należy dostrzegać także jego otoczenie, ponieważ tzw. widzenie obwodowe zmniejsza zmęczenie oczu.
Mruganie powiekami nie tylko nawilża i oczyszcza oczy, ale pomaga rozluźnić mięśnie twarzy. Zapobiega to pieczeniu i szczypaniu oczu oraz marszczeniu brwi i czoła.
Odbijanie się światła od ekranu przeszkadza w skupieniu wzroku. Nie powinno się siedzieć twarzą do okna, gdyż padające światło męczy oczy. Aby zlikwidować odblask można: zmienić kąt ustawienia ekranu lub położenie monitora, zasłonić okna, wyłączyć oświetlenie, przysłonić świetlówki.

Idealne krzesło umożliwia siedzenie w pozycji wyprostowanej, zapewnia solidną, nie za miękką i nie za twardą podporę pośladkom, udom i dolnej części pleców. Oparcie krzesła powinno podtrzymywać naturalną krzywiznę kręgosłupa. Nieskrzyżowane stopy należy oprzeć na podłodze, można też użyć podnóżka lub grubej książki. Siedząc, należy pamiętać o prostowaniu pleców oraz o nie pochylaniu i nie opuszczaniu głowy. Kiedy trzeba się pochylić należy pamiętać, by się nie garbić. Dłonie nie powinny się na niczym opierać, a palce luźno zwisać poniżej dłoni, nie należy skręcać dłoni w nadgarstku. Kombinacje dwóch lub trzech klawiszy należy naciskać obydwoma rękami, dbając o to, by nie naciągać palców. Gdy chcemy nacisnąć odległy klawisz to ramiona powinny przesunąć dłonie wzdłuż klawiatury. Mysz należy przesuwać ruchem całej ręki, bez naciągania palców.

Nieprawidłowa postawa i niewłaściwa organizacja miejsca pracy przyczyniają się do wystąpienia dolegliwości ze strony kręgosłupa, takich jak skrzywienie kręgosłupa, dyskopatia, jak i bóle mięśni karku, spowodowane długotrwałym garbieniem się. Nieprawidłowe oparcie stóp może prowadzić do powstania przykurczów mięśni nóg.

Po każdej godzinie spędzonej przed komputerem należy zrobić minimum 5 minutową przerwę, po trzech godzinach przerwa musi być wydłużona do 15 minut. Przy czym dwunastolatek nie powinien pracować przy komputerze dłużej niż dwie godziny w ciągu dnia.
W przypadku dzieci starszych, od 6. do 12. roku życia, czas korzystania z urządzeń ekranowych może wynosić do dwóch godzin dziennie. Nadal jednak ważne jest, aby w tym czasie dziecku towarzyszył rodzic. Rozmowa o tym, co dzieje się na ekranie, może wspomagać rozumienie treści i wykonywanie zadań. Rodzic powinien też nadzorować treści online, z którymi ma kontakt dziecko. Dzieci w wieku szkolnym mogą samodzielnie wykorzystywać sieć do kontaktów z bliskimi i przyjaciółmi.  
Korzystając z komputera dłużej niż dwie godziny dziennie mózg młodego człowieka przystosowuje się do przetwarzania wielu bodźców równocześnie częściowo tracąc zdolność do koncentracji. Młody człowiek zaczyna mieć problem z skoncentrowaniem się na jednym zadaniu, jego umysł cały czas poszukuje rozpraszaczy.
Warto też pamiętać o tym, że nadmierne używanie urządzeń elektronicznych prowadzi do szeregu uzależnień, na które podatna jest szczególnie młodzież.

Nie zaleca się korzystania z urządzeń ekranowych przynajmniej godzinę przed snem. Niebieskie światło płynące ze smartfonów, tabletów i komputerów to informacja dla naszego mózgu, że trwa dzień i pora na aktywność. Zaburza to wydzielanie melatoniny – hormonu, który jest nam potrzebny do zaśnięcia i dobrego, regenerującego snu. Nie używajmy urządzeń ekranowych na godzinę przed położeniem spać dziecka, jeśli znajduje się ono w pobliżu.  
U osób korzystających z komputera codziennie przez wiele godzin pojawia się często skłonność do złości i frustracji, drażliwość, dezorientacja, niepokój i zaburzenia koncentracji lub wręcz przeciwnie – nastroje depresyjne. U niektórych osób mogą objawić się wtórne schorzenia somatyczne: bóle głowy, zaburzenia snu i apetytu.

Przerwy warto przeznaczyć na krótką gimnastykę, zwłaszcza kręgosłupa szyjnego. Podczas przerwy wskazana jest również zmiana otoczenia. Warto wstać, przejść się po domu, zjeść przekąskę, czy przygotować herbatę. Powinno się również przewietrzyć miejsce pracy. Świeże powietrze korzystnie wpływa na zdrowie i wydajność pracy mózgu. Nie można zapomnieć o nawadnianiu; optymalna dawka płynów to dwa litry.

Promieniowanie monitora niszczy naturalną jonizację powietrza. Pole elektromagnetyczne powoduje ponadto polaryzację przestrzeni pomiędzy monitorem a użytkownikiem. W wyniku tego twarz człowieka przyciąga tak samo cząsteczki kurzu jak monitor, wywołując niejednokrotnie reakcje alergiczne i podrażnienie oczu. Stąd konieczność wietrzenia pomieszczenia komputerowego.
W czasie odpoczynku można wykonywać kilkuminutowe zestawy prostych ćwiczeń, polegające na:
• rozciąganiu pleców, prostowaniu klatki piersiowej, • potrząsaniu dłońmi, rozciąganiu palców, • głębokich oddechach, • obrotach głową, • mruganiu, • ruchach oczu przy zamkniętych powiekach, • zaciskaniu powiek. • korzystnie działa również masaż skroni i oczu i masaż punktowy potylicy.

Należy także upewnić się, czy domowa sieć internetowa jest chroniona hasłem. Dodatkowo na każdym sprzęcie podłączonym do Internetu powinno być zainstalowane oprogramowanie antywirusowe chroniące dane przed ich zniszczeniem. Towarzyszenie dziecku w różnych aktywnościach online umożliwia ochronę przed zagrożeniami  i uczenie właściwych zachowań. Przy sprawowaniu kontroli rodzicielskiej możemy również skorzystać z aplikacji, które ograniczają dostęp do określonych treści i programów oraz pomagają zachować limity czasowe korzystania z urządzeń.

Samodzielna praca ucznia wymaga wysiłku umysłowego i skupienia, a także motywacji. Nawet najlepiej zorganizowany kącik pracy i przestrzeganie zasad higieny nie przyczynią się same do podwyższenia wydajności pracy ucznia, jeśli otoczenie domowe nie zapewni mu ciszy niezbędnej do nauki. Gwar w otoczeniu dziecka odrabiającego lekcje rozprasza uwagę, a niekiedy wręcz uniemożliwia mu wykonanie zleconej pracy.

Ogromny wpływ na efektywność nauki ma stały rytm dnia. Rozkład zajęć warto ustalić z całą rodziną.
Zachęty budują motywację wewnętrzną. Nie należy ich szczędzić, również za podjęte próby, nie wyłącznie osiągnięte cele.

Po wielu godzinach pracy przy komputerze warto poćwiczyć właściwy oddech:

16.04.2020r.

Drodzy Rodzice!

Od dnia dzisiejszego obowiązuje nas wszystkich noszenie maseczek w przestrzeni publicznej. A ponieważ maseczki, szczególnie gdy posiadamy większą rodzinę, nie są małym wydatkiem, dlatego przesyłam Państwu dwa pomysły na ich samodzielne wykonanie. Mam nadzieję, że przydadzą się Państwu te rady:)

Pozdrawiam serdecznie
Agnieszka Bieleń
Pedagog szkolny

https://www.facebook.com/FundacjaRonaldaMcDonalda/videos/2716248425140881/?v=2716248425140881

https://www.facebook.com/firanylucy/videos/3152904211395640/?v=3152904211395640

06.04.2020r.

Jak pomóc zrozumieć dziecku istotę koronawirusa i przekazać sposoby, w jaki sposób się go ustrzec?

Treści przeznaczone dla rodziców dzieci młodszych

Koronawirus(2).pdf

30.03.2020r.

Fragment Poradnika dla szkół "Kształcenie na odległość" Ministerstwa Edukacji Narodowej, skierowany do Rodziców.

Dla Rodziców

Drodzy Rodzice!

Dyrektorzy oraz nauczyciele ze szkół i placówek do których uczęszczają Państwa dzieci, dokładają wszelkich starań, aby w różnych formach kontynuować nauczanie na odległość. W obecnej sytuacji Państwa rola – rodziców, którzy wspierają swoje dzieci w uczeniu się w domu – nabiera nowego znaczenia.

Zachęcamy do podjęcia współpracy i komunikowania się ze szkołą w zakresie organizacji zdalnego nauczania, jeżeli to możliwe również do udzielania pomocy nauczycielom i uczniom szkoły.

Przekazujemy kilka wskazówek, które mogą być pomocne w kształceniu na odległość. Narzędzia i aplikacje wykorzystywane do kontynuowania nauki na odległość, mogą także wspierać rozwijanie pasji oraz zainteresowań Państwa dzieci i na stałe stać się ważnym elementem ich kształcenia.

Rodzicu,

W obecnej sytuacji nauka w domu jest koniecznością. Trzeba jednak pamiętać, że ten szczególny czas powinien być przeznaczony nie tylko na naukę, ale także na rozwijanie pasji i zainteresowań dziecka oraz na odpoczynek i wzmacnianie relacji rodzinnych.
Zaplanuj czas dziecka i podziel go na np. cztery grupy:

edukacja – będą to np.: indywidualna praca ucznia z materiałami przekazanymi czy wskazanymi przez nauczyciela i według jego wskazówek, zajęcia prowadzone przez nauczyciela on-line (w czasie rzeczywistym) oraz inne formy nauki ucznia (w tym wykonywanie prac domowych, ćwiczeń, lektura),
sport – w obecnej sytuacji to przede wszystkim wszelkiego rodzaju aktywności ruchowe możliwe do wykonania w warunkach domowych, w tym proste rozgrzewki/rozciągania,
dom – to obowiązki domowe, w których wypełnianie dziecko powinno być zaangażowane (sprzątanie, pomoc przy posiłkach), obowiązki, czasem najbardziej żmudne mogą być atrakcyjne, bo jest to czas spędzony wspólnie z rodziną,
rozrywka – to każda forma zabawy i odpoczynku, która minimalizuje poczucie braku kontaktu z rówieśnikami, okazja do podzielenia się z dziećmi swoimi pasjami, wspólne gry planszowe.

Nauka w domu, w sposób bardziej samodzielny, staje się rzeczywistością. Zachęcaj swoje dziecko do samodzielnej pracy.
Pozostań w kontakcie z wychowawcą i nauczycielami. Udostępnij im swój numer telefonu, adres mailowy, korzystaj z dziennika elektronicznego, sprawdzaj stronę internetową szkoły.
Zgłaszaj szkole na bieżąco swoje spostrzeżenia i wnioski, w szczególności dotyczące przebiegu uczenia na odległość, np. trudności techniczne, zasoby i możliwości sprzętowe dostępne dla Twojego dziecka.
Pomóż dziecku, szczególnie w przypadku dzieci młodszych, zorganizować warunki do nauki w domu – kącik, pomieszczenie, dostęp do komputera, tablet itd.
Wspólnie z dzieckiem ustalcie godziny nauki, przeplatane odpoczynkiem (zabawa, sport, rozrywka) lub innymi aktywnościami, np. prace w domu na rzecz rodziny.
Zachęcaj dziecko do systematycznego uczenia się. Nagradzaj za pilność, systematyczność i samodzielną naukę.
Pomóż dziecku w pobieraniu materiałów, zrozumieniu poleceń. Motywuj do samodzielnego rozwiązania zadań, doradź, w jaki sposób ma przechowywać pobrane materiały i swoje rozwiązania.
Jeżeli Twoje dziecko zdaje w tym roku egzamin ósmoklasisty, egzamin maturalny lub egzamin zawodowy, zachęć do skorzystania z materiałów publikowanych przez CKE, w tym z próbnych testów.
Zwróć szczególną uwagę dziecka na bezpieczne korzystanie z internetu. Przydatne informacje dotyczące zasad bezpieczeństwa w sieci znajdziesz w dalszej części poradnika, jak również na stronie https://ose.gov.pl/pakiety-edukacyjne
Nadzoruj działania dziecka w sieci i rozmawiaj z nim o podejmowanych przez nie aktywnościach.
Sprawdź komunikaty publikowane na stronach Ministerstwa Edukacji Narodowej i Ministerstwa Cyfryzacji, dotyczące planowania i realizacji nauki zdalnej:

26.03.2020r.

6 sposobów dla rodziców,
jak wspierać dzieci podczas epidemii koronawirusa

UNICEF rozmawiał z dr Lisą Damour, doświadczoną psycholog dla młodzieży, felietonistką „New York Times” i matką dwóch córek, o tym jak stworzyć poczucie normalności w domu w czasach epidemii COVID-19.

Epidemia koronawirusa wywołuje w nas uczucia takie jak lęk, stres
i niepewność. Zwłaszcza dzieci silnie je odczuwają. Chociaż każde dziecko inaczej radzi sobie z takimi emocjami, to w obliczu zamkniętej szkoły, odwołanych wydarzeń i izolacji od przyjaciół, będą musiały czuć wsparcie
i miłość najbliższych. Teraz bardziej niż kiedykolwiek. Oto 6 wskazówek, jak wspierać dzieci w tym trudnym czasie.

1. Bądź spokojny

Rodzice powinni spokojnie rozmawiać ze swoimi dziećmi o koronawirusie. Ważne, aby powiedzieć dzieciom, o istniejącej możliwości, że ktoś z Was
w pewnym momencie będzie mieć objawy, które często są bardzo podobne do przeziębienia lub grypy. Rodzice powinni zachęcać dzieci, aby informowały ich, jeśli nie czują się dobrze lub gdy boją się wirusa. Tylko dzięki temu rodzice będą mogli jak najszybciej im pomóc. Zapewnij swoje dziecko, że choroba wywołana koronawirusem przebiega na ogół łagodnie, szczególnie u dzieci i młodzieży. Należy również pamiętać, że wiele objawów COVID-19 można leczyć. Warto przypomnieć dzieciom, że są rzeczy, które możemy zrobić, aby zapewnić bezpieczeństwo sobie i swoim najbliższym: często myć ręce, nie dotykać twarzy i zostać w domu.

2. Trzymaj się rutyny

Dzieci potrzebują rutyny. Kropka. My, dorośli, musimy bardzo szybko opracować zupełnie nowy plan dnia, aby przetrwać w tych trudnych czasach, mówi
dr Damour. Zdecydowanie polecam stworzenie harmonogramu, który obejmuje zarówno czas na zabawę, możliwość kontaktu telefonicznego z przyjaciółmi,
a także czas „wolny od technologii” i czas na prace domowe. Musimy zastanowić się, co dla nas jest ważne i zbudować strukturę, która to odzwierciedla. Dużym wsparciem dla naszych dzieci będzie zapewnienie przewidywalnego dnia i świadomości, kiedy powinny się uczyć lub pracować w domu, a kiedy mogą się bawić. Dr Damour sugeruje, aby dzieci w wieku 10-11 lat lub starsze zaangażować w przygotowanie planu dnia. Wtedy dajemy im możliwość zastanowienia się nad czynnościami, które chciałyby wykonywać,
a następnie pracujemy wspólnie nad ostatecznym kształtem harmonogramu. Jeśli chodzi o młodsze dzieci, to najlepiej zaplanować ich dzień tak, aby najpierw zacząć od obowiązków (szkolnych i domowych), a następnie przeznaczyć czas na zabawę. W przypadku niektórych rodzin robienie planu na początku każdego dnia będzie najlepsze dla dzieci. Inne rodziny mogą uznać, że dobrze będzie zacząć dzień nieco później po spaniu i wspólnym śniadaniu.
W przypadku rodziców, którzy nie są w stanie nadzorować swoich pociech
w ciągu dnia, najlepiej porozmawiać o harmonogramie z osobą, która opiekuje się nimi i wypracować wspólny plan.3

3. Pozwól dziecku odczuwać emocje

Wraz z zamkniętymi placówkami edukacyjnymi, odwołano szkolne przedstawienia, koncerty, mecze i zajęcia, w których dzieci uczestniczyły na co dzień. Dr Damour radzi, aby po prostu pozwolić dzieciom na smutek: my, dorośli, patrzymy na tę sytuację z perspektywy naszego życia i doświadczeń,
a dla nastolatka to poważne problemy. Wspieraj i okaż zrozumienie dla ich smutku i złości z powodu strat, które opłakują. Jeśli masz wątpliwości jak się zachować, to empatia i wsparcie są najlepszym rozwiązaniem.

4. Sprawdź, jakie informacje o koronawirusie docierają do Twoich dzieci

W mediach krąży wiele nieprawdziwych informacji na temat koronawirusa. Sprawdź, co usłyszało Twoje dziecko lub co uważa, za prawdę. Nie wystarczy podać dziecku faktów, ponieważ - jeśli uznało za prawdę coś co usłyszało wcześniej i połączy to z nowymi informacjami od Ciebie - może dojść do nieporozumienia. Dowiedz się, co Twoje dziecko już wie i wspólnie rozprawcie się z mitami, radzi dr Damour. Jeśli dzieci mają pytania, na które nie znasz odpowiedzi, możecie wspólnie odwiedzić strony internetowe wiarygodnych instytucji państwowych lub organizacji takich jak UNICEF czy Światowa Organizacja Zdrowia.

5. Stwórz okazje do wspólnego spędzania czasu

W przeżywaniu trudnych emocji bardzo ważna jest równowaga między rozmową o naszych odczuciach, a znajdywaniem rozrywki, która pozwoli rozproszyć myśli. Co kilka dni możecie spędzać wieczór na wspólnej zabawie lub gotować razem posiłki. Nastoletniemu dziecku daj trochę swobody, jeśli chodzi o czas spędzony w telefonie i na mediach społecznościowych. Dostęp ten jednak nie powinien być nieograniczony. Zapytaj swojego nastolatka, jak możecie sobie z tym poradzić? Niech zaproponuje harmonogram korzystania z telefonu
i wspólnie zastanówcie się nad planem dnia, radzi dr Damour.

6. Kontroluj swoje zachowanie

To oczywiste, że dorośli są także zaniepokojeni sytuacją związaną
z koronawirusem. Jednak ważne, żebyśmy zrobili wszystko, co w naszej mocy, aby nie dzielić się z dziećmi swoimi lękami i nie okazywać obawy. Może to oznaczać powstrzymywanie emocji, co dla wielu okaże się bardzo trudne. Pamiętajmy, że to rodzice zapewniają swoim dzieciom poczucie bezpieczeństwa. Tę sytuację możemy porównać do jazdy samochodem, gdzie dzieci to pasażerowie, a my prowadzimy auto. Nawet, jeśli odczuwamy niepokój, nie możemy pozwolić, aby udzielił się on najmłodszym, dodaje dr Lisa Damour.

Pedagog